انتشارات مهرسا

مدت زمان درمان بیش فعالی برای تمامی گروه های درگیر، یکسان نیست، با توجه به آنکه این اختلال شایع ممکن است دارای شواهد متفاوت بوده و افراد از شدت های مختلف این عارضه رنج ببرند. خانواده ها بهتر است تمرکز خود را به استفاده درست از خدمات درمانی بگذارند تا نتایج چندین برابر افزایش یابد.
منظور از اختلال بیش فعالی چیست؟

انجمن روانپزشکی آمریکا معتقد است که مشکل بیش فعالی با توجه به حرکات تکانشگری و فعالیت بیش از حد قابل شناسایی است. خوشبختانه حال به دلیل منابع اطلاعاتی موثق، افراد بسیاری این مشکل را می توانند تشخیص دهند.

اختلال بیش فعالی را می‌توان عارضه ای رشدی دانست که نخستین شواهد تاثیرگذار از کودکی شروع شده و تا بزرگسالی نیز ممکن است تبعاتی را بر وجوه زندگی برجای بگذارد. معمولاً فرد دستاوردهای علمی و شغلی ضعیفی دارد و حتی به حوادث پرخطر نیز علاقه خاصی نشان می‌دهد. گروهی نیز به دلیل عدم دریافت خدمات درمانی از دیگر اختلالات روانی هم چون اختلال سلوک، سوء مصرف مواد و افسردگی و شیدایی نیز رنج می‌برند.
شیطنت و بیش فعالی چه تفاوتی دارند؟

سرزنده بودن را می توان از ماهیت تمامی کودکان دانست اما رفتارهای بیش از حد فعالانه، اختلالی است که نیاز بوده، خانواده ها با کمک متخصصان درمانگر، محدودیت‌های در رشد را شناسایی کنند تا مسیر بهبودی با فراز و نشیب کمتری مواجه شود.
شواهد بیش فعالی

بیش فعالی را می‌توان اختلالی شایع دانست که ممکن است تنها فرد از نداشتن توجه و تمرکز رنج ببرد اما گروهی شواهد تکانشگری و بیش فعالی را در محیط های مختلف همچون منزل و مدرسه نیز نشان می‌دهند که می‌تواند بر کیفیت زندگی نیز تأثیرات مخربی را بر جای بگذارد. معمولاً تا قبل از ۱۲ سالگی گروه درگیر شناسایی می‌شوند اما برخی از افراد نیز به دلیل بی‌توجهی اطرافیان تا بزرگسالی نیز متوجه اختلال خویش نخواهند شد.

از مهم‌ترین کانال‌های اطلاعاتی که می‌تواند یاری رسان باشد، پزشکان هستند که برای تشخیص کمک میکنند بنابراین می‌توان از والدین و مراقبان همچون پرستاران و معلمان اطلاعاتی را کسب کرد.

درمان بیش فعالی تنها محدود به دارو نیست بلکه از دیگر شیوه‌های درمانی نیز برای کاهش عوارض ناشی از بیش فعالی استفاده می‌شود به طوری شخص می‌تواند روزهای بهتری را در زندگی شخصی و اجتماعی تجربه کند.
زنگ خطر های هشدار دهنده بیش‌فعالی کودکان

کودکان ذاتا شاد و سرزنده هستند بنابراین مرز باریکی برای تشخیص اختلال بیش فعالی و شیطنت ذاتی وجود دارد. اما والدین و معلمین که زمان زیادی را با کودکان سپری می‌کنند نیاز است، الگوی رشد را دنبال کنند تا تغییر رفتاری به چشم می آیند.

علائم بیش فعالی نیز در سنین کودکی متفاوت با رفتارهای کودکان عادی است بنابراین در صورت شک به وجود اختلال بیش فعالی نیاز است احساسات خود را کنترل کرده و با درمانگران متخصص مشاوره ای را ترتیب داد که بهترین زمان برای تشخیص و استفاده از خدمات درمانی را بیان می‌کنند.

معمولاً کودکان برای آموزش در مهد کودک، دچار چالش‌های جدی می‌شوند که می‌توان با شناسایی دقیق، شاهد تاثیر درمانی بهتر نیز بود.

به یاد داشته باشید تاخیر در استفاده از این خدمات، می‌تواند به ماندگاری عارضه و تشدید شواهد نیز منجر شود. اگر پزشک درمان دارویی را ملاک قرار داد، می بایست همراهی لازم را انجام داد و در مواردی نیز درمان رفتار روانشناختی، مدنظر خواهد بود تا کودکان علاوه بر مدیریت رفتار بتوانند در مهارتهای اجتماعی نیز موفق شوند.

یکی از اشتباهات رایج اما نامطلوب خانواده ها مقاومت نسبت به درمان دارویی است به طوری که انتظار دارند پس از چندین جلسه، نتایج حاصل شوند در حالی که بسته به سن، شرایط و شدت عارضه ممکن است، تعداد جلسات متفاوت باشند.
رایج ترین علائم بیش فعالی کودکان کدامند

از جدیدترین شواهد بیش فعالی کودکان می‌توان به ناتوانی در نشستن اشاره کرد به طوری که ممکن است احساس ناراحتی داشته و مدام در حال وول خوردن باشند.

همچنین ممکن است این گروه در کنترل رفتار نیز چالش‌هایی را احساس کنند که به دلیل تحریک پذیری بالا، با خشم دست و پنجه نرم نمایند.

نداشتن توجه و تمرکز موجب می‌شود که اغلب امور را نیمه کاره رها کنند همچنین به دلیل هیجان بسیار، رفتارهای خاصی را در موقعیت های مختلف نشان می دهند بی جهت نیست که پزشکان معتقدند این گروه سازگاری چندانی با محیط ندارند، برخی نیز از مشکلات گفتاری و زبانی رنج می برند.
عملکرد کودکان درگیر بیش فعالی در آموزش

عملکرد کودکان درگیر بیش فعالی در آموزش معمولاً ضعیف است به طوری که باعث برهم زدن نظم کلاس شده و حتی معلمان را نیز کلافه می‌کنند.

این گروه از دانش‌آموزان از نظر انجام وظایف رفتاری مستقل دارند و همچنین نمی توانند با دیگر همکلاسی نیز رابطه خوبی برقرار کنند و حتی ممکن است وظایف خود را در فعالیت های جمعی به اتمام نرسانند. از دیگر رفتارهای خاص این گروه می‌توان به فعالیت‌های تکانشگری اشاره کرد همچنین در مقابل شکست ها نیز به شدت ضعیف هستند.
تست بیش فعالی

تست بیش فعالی به خانواده ها کمک می کند تا رفتارهای تاثیر گذار را تشخیص داده و مراجعه به پزشک درمانگر را در اولویت قرار دهند‌. در صورت مشاهده بیش از ۲۰ پاسخ مثبت، نیاز است هر چه زودتر جلسه مشاوره ای را ترتیب داد. مطمئنا تعویق در استفاده از خدمات درمانی می تواند آینده فرد را به خطر می اندازد.
سنین نوزادی

کودک همواره در حال گریه کردن دیده می‌شود.

نباید انتظار آرامش طول مدت را برای کودک داشت.

نوزاد همواره نیز از کمبود خواب و الگوی غیرمنظم خواب رنج می برد.

اشتها نیز به صورت غیرطبیعی است به گونه‌ای که گاه پر اشتها و در مواردی کم اشتهاست.
۲ تا ۵ سالگی

کودک علاقه به بازی های فکری مانند شطرنج و پازل نشان می دهد.

همواره مسئولیت‌های خویش را نیمه رها کرده و نمی توان انتظار پایان رساندن آنها را داشت.

نباید انتظار انجام امور شخصی را نیز به صورت درست و کامل از این کودک داشت.

انجام اقدامات خطرناک به دلیل روحیه خاص نیز دور از انتظار نیست.
دوره پیش دبستانی

پیش دبستانی مرحله ای است که کودک برای نخستین بار برای آموزش آماده می‌شود، این گروه ممکن است تلاش های بیشتری را احساس کنند به طوری که همواره بی قرار بوده و نمی‌توانند بر روی صندلی آرام بنشینند.

کنجکاوی بیش از حد مشکلاتی را برای نظم کلاس نیز ایجاد می کند.

تغییر خلق و خو نیز به گونه ای است که چالش بین همکلاسیان ایجاد می‌شود.

نداشتن خواب کافی را نیز از دیگر خصوصیات این گروه از کودکان بیان می‌کنند.

نه تنها اعتنایی به انجام دستور العمل های مربیان و والدین ندارند همواره پرخاشگر و عصبانی دیده می‌شوند.

تأخیر در کسب مهارت های کلامی نیز دور از انتظار نیست.

محدودیتهای جدی برای انجام کارهای ظریف همچون بستن بند کفش و دکمه لباس را نیز احساس می‌کنند.
دوره دبستان

رفتارهای غیرعادی در دوران دبستان نشان می‌دهد با همکلاسی ها نیز رابطه مسالمت آمیزی ندارد.

نسبت به محرک های محیطی ممکن است واکنش‌های تکانشگری نشان دهد.

عصبانیت و پرخاشگری نیز از دیگر خصوصیات خاص این گروه است که علاقه‌ای به انجام دستورات معلم نشان نمی‌دهند.

از نبود توجه و تمرکز نیز رنج می‌برد. محرک های محیطی به راحتی می‌توانند حواس کودک را پرت کنند و گم کردن وسایل از دیگر رفتارهای رایج است. علاقه بسیاری به انجام فعالیتهای غیر ضروری نشان می‌دهد.

صبری برای پیگیری خواسته های خویش ندارند.

از نظر هیجانی، رفتارهای ناپایداری نشان می دهد.

همواره در حال تکان خوردن بوده و نظم کلاس را به هم میزند.

فعالیت‌های بیش فعالانه را علاقه بسیاری دارد و جنب و جوش زیادی نیز احساس میکند به طوری که علاقه‌ای به نشستن بر روی صندلی نشان نمی دهد.

نسبت به انجام تکالیف احساس مسئولیت ندارد.

دقت کافی در پیگیری وظایف خویش ندارد.

انجام تکالیف مدرسه را فراموش می کند.

پرحرفی نیز از دیگر رفتارهای رایج است.

همواره دوست دارد، مرکز توجه دیگران باشد.

ضعف در جهت یابی نیز مشکلاتی را به وجود می‌آورد.

چالش درک فضایی نیز دور از انتظار نیست.

رفتار در منزل

جنب و جوش زیادی دارد.

علاقه‌ای به پیگیری دستورالعمل‌های والدین ندارد.

همواره وظایف خویش را نیمه رها میکند.

صبوری برای نوبت نیز یک چالش جدی است.

آشفتگی رفتاری نیز مشهود است.

عکس العمل عادی نسبت به احساس درد ندارد و نمی‌توان رفتار کودک را پیش‌بینی کرد.

از نظر فعالیت، رویه ثابتی ندارد و احساس خودباوری چندانی ندارد اما دوست دارد در جمع هم سن و سالان نیز احساس برتری کند.

انجام اقدامات خطرناک را علاقه بسیار دارد.

اعتنایی به قوانین و مقررات ندارد.

داشتن نظم به عنوان یک چالش جدی مطرح است.

در صورت عدم درمان بیش فعالی چه عواقبی مورد انتظار است؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را می‌توان عارضه ای، مادام‌العمر بیان داشت که همواره مشکلاتی را در زمینه‌های مختلف به همراه دارد اما استفاده از خدمات درمانی می تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد به طوری که شخص عملکرد بهتری در کار، تحصیل و زندگی اجتماعی احساس کند، بی جهت نیست که همواره پزشکان به خانواده‌ها توصیه می‌کنند با مداخله زودهنگام از ماندگاری پیامدهای این اختلال بکاهند.

از ملموسترین شواهد اختلال بیش فعالی می‌توان نداشتن توجه و تمرکز، حرکات بیش فعالانه و فعالیت های بسیار را اشاره کرد به طوری که به نظر می رسد کودک چندان حوصله ندارد.

شاید به نظر جالب باشد که بدانید جنسیت نیز بر علائم بیش فعالی تاثیرگذار است به طوری که دختران درگیر همواره از نقص توجه و رنج می‌برند، در حالی که در پسران، انجام فعالیت‌های تکانشگری مشهود است.
ویژگی های بالینی بیش فعالی در گروه بزرگسال

ویژگیهای بالینی بیش فعالی در گروه بزرگسال، معمولاً به صورت نهفته در توجه متمرکز است، به ویژه در زمان حضور در فعالیت های اجتماعی به تعویق انداختن امور و عدم برنامه‌ریزی سازمانی روی می آورند.

همچنین این گروه اعتمادبه‌نفس چندانی برای انجام امور ندارند و ممکن است مسئولیت‌ها را نیمه رها کنند. بسیاری نیز تمایل عجیبی به انجام رفتارهای خطرناک نشان می‌دهند که می‌تواند چهره آنها را منفور کند.
اشتباهات رایج برای تشخیص بیش فعالی

متاسفانه برخی از خانواده‌ها دچار اشتباهات رایج برای تشخیص بیش فعالی می شوند به طوری که رفتارهای خاص فرزندانشان را بگونه ای دیگر تعبیر می‌کنند از جمله می توان توضیح رفتار خاص کودک را اشاره کرد حتی معتقدند فرزندشان تنبل است و انگیزه چندانی ندارد یا سبک تربیتی خود را ناشی از چنین رفتارهایی می دانند.

برخی نیز سن کم کودک را بهانه‌ای برای عدم مراجعه به پزشک قرار می دهند و معتقدند با بزرگ شدن کودک شواهد ناپدید می شود.
تفاوت رفتاری کودکان بیش فعال و نرمال

شیطنت و سرزندگی از مهمترین مشخصه کودکان است اما نباید چنین رفتارهایی را با بیش فعالی یکی دانست.

معمولاً قربانیان این اختلال در موقعیت هایی که می بایست ساکت باشند نیز بی‌قرار هستند به ویژه در زمان تحصیل در مهد کودک و مدرسه، محدودیت‌هایی را احساس می‌کنند حتی ممکن است به یکباره صندلی خود را رها کرده و در کلاس درس راه بروند.
شایع ترین تبعات علائم بیش فعالی کودکان

از شایع ترین علائم بیش فعالی کودکان می توان به انجام حرکات مداوم اشاره کرد، همچنین رفتار پرخاشگرانه و تکانه ای نیز دور از انتظار نیست. همچنین ممکن است به دلایل مختلف فرد به یکباره دچار تغییر خلق و خو شده و به دلیل ناراحتی، احساس پریشانی نیز نماید.

نبود توجه و تمرکز نیز محدودیت‌هایی را برای امور مختلف به ویژه یادگیری مهارت ها به وجود می‌آورد اما بیاد داشته باشید کودکی بهترین سن برای شناخت و استفاده از خدمات درمانی است، در غیر این صورت، تغییرات هورمونی بلوغ ممکن است چالش‌هایی را ماندگار کند.
مهمترین روش های درمانی بیش فعالی

برای درمان کودکان درگیر بیش فعالی چه اقداماتی صورت میگیرد؟ سوال اغلب خانواده ها است. کودکان درگیر بیش فعالی ممکن است به دلایل مختلف شناسایی شوند اما خانواده ها می بایست تنها مسئولیت های خود را محدود به تامین نیازهای مالی و امنیتی نکنند.
درمان نوروفیدبک

روش نوروفیدبک نیز می‌تواند به درمان بیش فعالی کمک کند بنابراین پزشکان برای کاهش عوارض جانبی دارو درمانی چنین شیوه ای را توصیه می کنند که بهتر است خانواده‌ها آگاهی خویش را افزایش داده و همراه با پزشک مقدمات لازم را فراهم کنند که می تواند منجر به تغییر رفتارهای فرزندشان شود.

حال با مشخص شدن نتایج نوروفیدبک استقبال بسیاری از این شیوه، صورت گرفته است تا شاهد کاهش علائم اختلال بیش فعالی نیز بود.
رفتار درمانی

رفتار درمانی از شیوه های موثری است که توانسته خانواده‌ها را با نتایج شایانی مواجه کند، بی جهت نیست که متخصصان توصیه بسیاری بر این راهکار درمانی دارند. در واقع کودک با آموزش درست می تواند شاهد بهبود رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای ناخواسته نیز باشد.

در رفتار درمانی معمولاً از شرطی سازی عملیاتی استفاده می‌شود تا با تقویت رفتارهای مثبت و کاهش عملکرد های منفی بتوان مهارت های اجتماعی مناسب را آموزش داد و الگوهای نامناسب را نیز تضعیف کرد.

در واقع متخصصان موقعیت‌هایی را فراهم می‌کنند تا کودک علاوه بر آشنایی با نحوه حل مشکلات بتواند تشخیص دهد رفتار مناسبی را نشان داده است یا خیر
آموزش والدین و مربیان

فارغ از وابستگی عاطفی که بین کودکان و والدین وجود دارد، معمولاً به عنوان الگوی فرزندان نیز مطرح هستند بنابراین می بایست همواره مهارتهای جدیدی را بیاموزند تا شاهد مدیریت رفتار کودک نیز باشند، این حمایت عاطفی می تواند مسیر درمان را کوتاه کرده و بازدهی دوچندانی را نیز به همراه آورد.

آموزش والدین و مربیان از آن جهت اهمیت دارد که زمان زیادی را با کودک سپری می کنند و می بایست رفتار درستی داشته باشند. مطمئنا تبعیض، تنبیه بدنی و دیگر روشهای ناکارآمد آموزشی می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را به همراه داشته باشد، در حالی که تشویق می تواند به بهبود اعتماد به نفس و آگاهی بیماران منجر شود.
درمان دارویی

برخی از والدین برای درمان فرزندشان چندان اعتقادی به درمان‌های دارویی ندارند، در حالی که ممکن است پزشک تشخیص دهد از طریق این مکمل ها، تبعات عارضه کمرنگ شود اما نیاز است، خانواده ها اطلاعات خود را افزایش دهند و اعتماد به پزشک متخصص داشته تا شاهد سلامت جسم و روح فرزندشان باشند.

تشخیص در زمان طلایی شواهد اختلالات را کمرنگ می کند بنابراین برای درمان بیش فعالی، متخصصان توصیه می‌کنند به جای خود درمانی و استفاده از توصیه دوستان و آشنایان در مسیر درست گام برداشت. حضور در جلسات مشاوره ای، میتواند مسیری روشن باشد تا شاهد بهبود کیفیت زندگی نیز بود.

متخصصان درمانگر ممکن است بسته به شدت عارضه، ترکیبی از شیوه های درمانی را برای بیش فعالی توصیه کنند. به یاد داشته باشید اگر چه داروی درمانی ممکن است انتخاب آخر خانواده ها باشد اما مطمئناً تاثیرات مثبت بسیاری بر رفتارهای شخص درگیر برجای می گذارد بنابراین به بهانه ترس، اجازه پیشرفت مشکل را ندهید.
نکات موثر برای کاهش علائم بیش فعالی

تغییر سبک زندگی می‌تواند نتیجه خدمات درمانی همچون رفتار درمانی و دارو درمانی را افزایش داده بنابراین نیاز است کودک همواره از غذای سالم برخوردار باشد و فرصت بازی و ورزش و آموزش مهارتهای اجتماعی را نیز احساس کند.

تمامی کودکان از هوش سرشاری برخوردارند و اختلال بیش فعالی نیز نمی‌تواند مانع تربیت نبوغ ذاتی شود بنابراین شرایطی فراهم کنید تا با استعدادیابی درست، کودک برای پیگیری علایق خودش انگیزه داشته باشد. اگر در فضای خانه، همواره استرس و اضطراب وجود داشته باشد کودک نیز منزوی و افسرده شده حتی ممکن است به اقدامات خطرناک نیز روی آورد.

ورزش

حضور در فضای آزاد و انجام حرکات ساده ورزشی نیز می تواند به بهبود علائم بیش فعالی کودکان کمک شایانی کند. معمولاً پزشکان این اتفاق را با افزایش ترشح هورمون دوپامین مرتبط می دانند که می تواند تمرکز فردی را بهبود بخشد، بنابراین می توانید متناسب با علاقه فرزندتان شرایطی فراهم کنید که در کلاسهای ورزشی نیز حضور یابد.

از مهمترین مشخصه اختلال بیش فعالی داشتن انرژی زیاد و انجام حرکات تکانشگری است بنابراین فرقی ندارد که شخص درگیر در چه سنی است، این شواهد می‌تواند مشکلاتی را به وجود آورد بنابراین حضور در ورزش های منظم می تواند انرژی نهفته را خالی کرده به طوری که آرامش بهتری را احساس کرد. در وعده های غذایی نیز توصیه می شود غذاهای قندی کاهش یابند.

معمولاً رقص ژیمناستیک و ورزش های رزمی می توانند انرژی نهفته کودک را رها کنند به طوری که شاهد تقویت روحیه اجتماعی نیز باشند.
داشتن الگوی خواب مناسب

زندگی امروزی با چالش‌های مختلف نیز گره خورده است بنابراین تمامی افراد فارغ از هرگونه اختلال نیاز دارند که استراحت کافی داشته باشند، قربانیان درگیر اختلال بیش فعالی نیز می بایست علاوه بر الگوی خواب مناسب از نظر استرس و فشار نیز شرایط خوبی را داشته باشند تا در زندگی روزمره دچار اختلال نشوند.

توصیه می‌شود با یک برنامه‌ریزی درست، شرایط را به گونه‌ای رقم زد که همواره ساعت خواب و بیداری مشخص باشد تا این الگوی خواب را تبدیل به عادتی سالم نماید.

الگوی خواب سالم نه تنها برای کودکان درگیر بیش فعالی مناسب است، بلکه برای تمامی افراد اهمیت بسیاری دارد اما قربانیان این اختلال با داشتن خواب با کیفیت می‌توانند شاهد تاثیرگذاری شواهد این اختلال باشند.

ممکن است مصرف داروهای محرک اختلالاتی را برای خواب کودک فراهم کند البته چنین مشکلی تنها به دلیل استفاده از دارو نیست به طوری که گروهی نیز خود مشکل خواب دارند.

معمولاً حضور در فعالیتهای پرجنب وجوش می‌تواند این الگوی ناسالم را کاهش داده و کمک شایانی به خواب منظم کند. همچنین توصیه میشود، فضای منزل عاری از سر و صدا بوده و آرامش روانی نیز فراهم باشد.
رژیم غذایی مناسب

کودکان درگیر بیش فعالی نیاز دارند از رژیم غذایی خاصی بهره‌مند باشند تا روند درمان به درستی طی شود. پزشکان توصیه میکنند همواره منابع حاوی پروتئین، کربوهیدرات های پیچیده در رژیم غذایی وجود داشته باشد که کمک می‌کند هوشیاری در سطح بالایی فراهم بوده و کودک مشکلات کمتری را احساس کند.

از نظر فاصله بین وعده های غذایی نیز ایده آل ترین حالت، سه ساعت را بیان می‌کنند که شاهد ثبات قند خون بود که می تواند علائم اختلال را کمرنگ کند که از نتایج آن می‌توان ثبات رفتاری و بهبود تمرکز را شاهد بود.

معمولاً برای نتیجه گیری بهتر دریافت خدمات درمانی توصیه می‌شود البته منابع حاوی منیزیم و آهن نیز فراموش نشود.

بیش فعالی عارضه‌ای است که تنها محدود به کودکان نیست بلکه بسیاری از بزرگسالان نیز با عوارض این اختلال دست و پنجه نرم می کنند. برای مشاهده نتایج بهتر خدمات درمانی نیاز است مواردی را در نظر داشت که در ادامه به چند مورد گریزی زده شده است:
مدیریت بهتر زمان

اغلب افراد ممکن است برای انجام امور مختلف چالش احساس کنند اما داشتن برنامه ریزی کمک می‌کند، فواصل روزانه را تقسیم بندی کرده به طوری که مسئولیت های اولویت دار در ابتدای لیست قرار گیرد تا بتوان استراحت کافی نیز داشت، چنین شیوه ای می تواند بازدهی خدمات درمانی را نیز دوچندان کند.
آرامش خیال

استرس و اضطراب می تواند فشار روانی بسیاری را به وجود آورد بنابراین بهتر است شرایط را به گونه‌ای رقم زد که فرد آرامش خیال داشته باشد.

گروه بزرگسال درگیر بیش فعالی خود نیز مشکلات بسیاری را تجربه می‌کنند، توصیه می‌شود، سرگرمی هایی را برای کنترل در نظر گرفت، معمولاً یوگا و مدیتیشن می‌تواند چنین چالش‌هایی را برطرف کند.
تمرکز بر روابط

زندگی اجتماعی متمرکز بر رابطه و تعاملات است بنابراین بزرگسالان درگیر بیش فعالی می بایست برنامه‌ای برای تقویت فعالیت‌های اجتماعی داشته باشند که فرصت بیشتری برای همراهی با اطرافیان در نظر بگیرند تا با الهام از گفته های دیگران، بتوانند تعارضات خود را نیز برطرف کنند. در انتخاب افراد نیز گزینش دقیقی داشته باشند تا با برخوردهای نامناسب، اعتماد به نفس و عزت نفس را تحت تاثیر قرار ندهند.
درمان دارویی بیش فعالی چگونه است؟

بیش فعالی از جمله اختلالاتی است که می بایست با درمانهای دارویی نیز شواهد آن را کمرنگ کرد. اگرچه دیگر شیوه‌ها همچون مشاوره و رفتار درمانی نیز موثر است اما در صورت تجویز داروهایی مانند دکستروآمفتامین و آمفتامین، دکستروآمفتامین، لیسدکسام فتامین و متیل فندات(ریتالین) می بایست به متخصصان اعتماد کرد و به دلیل ترس از عوارض جانبی، تاثیرات مثبتی که بر جای می‌گذارند را کنار نگذارند.

مطمئناً بهترین داروی بیش فعالی نیز ممکن است چالش‌هایی را رقم زند اما نتایج شایانی بر کاهش علائم این اختلال دارد. همچنین نباید فراموش کرد که به دلیل شرایط خاص، ممکن است در برخی مواد مانند قهوه و چای نیز مشکلاتی را فراهم کند بنابراین در انتخاب رژیم غذایی نیز باید مواد غذایی خاصی را در نظر داشت.

نمی‌توان انتظار دوز مصرفی یکسانی برای تمامی قربانیان اختلال بیش فعالی داشت بلکه پزشک متخصص معیارهای را مد نظر قرار می‌دهد به طوری که برخی ممکن است نیاز به استفاده روزانه داروها داشته باشند اما برخی نیز متفاوت داشته باشند. پزشکان برای جمع‌بندی تاثیرات مثبت دارویی معمولاً انجام معاینات لازم را توصیه می کنند.
مدت زمان درمان بیش فعالی چگونه است؟

مدت زمان درمان بیش فعالی در تمامی گروه های درگیر به یک شکل نیست و نمی‌توان یک برآورد زمانی را انتظار داشت، معمولاً پس از استفاده از درمان دارویی، علائم این اختلال کاهش می یابند ولی نباید تاثیر پارامترهای دیگری همچون شدت اختلال، نحوه واکنش به داروها و برنامه درمانی متفاوت مانند سبک غذایی، ورزش و مشاوره را نیز از یاد برد.

خانواده‌ها به ویژه والدین می بایست سوالات و دغدغه های خود را از پزشک درمانگر پرسند تا بتوانند شاهد بازدهی بهتر نیز باشند.
سخن آخر

پیش بینی مدت زمان درمان بیش فعالی چندان ساده نیست. والدین بهتر است تمرکز خود را بر تشخیص درست و استفاده بر راهکارهای درمانی موثر بگذارند تا فراز و نشیب های کمتری کودک را آزار دهد. بیش فعالی در واقع عارضه ای است که می‌تواند علاوه بر کودکان، گروه بزرگسال را نیز با مشکلاتی مواجه کند که اغلب متمرکز بر ارتباطات و مراودات اجتماعی هستند به طوری که نمی‌توان انتظار برخورد مناسب از سوی دیگران را داشت علاوه بر اینکه عملکرد در حوزه‌های مختلف زندگی نیز دچار کاهش می‌شود بنابراین خانواده نقش تاثیرگذاری دارند تا با شناخت زنگ خطرهای هشدار دهنده، در تشخیص اختلال بیش فعالی سرعت عمل داشته باشند در غیر این صورت می بایست تبعاتی را پذیرفت.